"Gel kurtar beni dost bildiklerimden,
Sıyır beni yağmurlu düşüncelerimden,
Bir tutam sevgi gönder tılsımlı gülüşünden,
Ne olur tut, tut ellerimden"....

Bu güzel dizeleri okurken yürek yurduma düşen son kitabımdan bir iki alını ile tamamlamak istedim..
"Zamanı durduran ben miydim, yoksa gelişinle beni okyanuslara sürükleyen sen miydin? Zamanlar karanlık, zamanlar dardı, zaman acımasızdı . Seni uçsuz bucaksız semalarda esen yelin önüne katmadım...

Sonuna kadar gitmeden pes etmek yok yaşam denen bilmecede ama istem yetmiyor bazen ...Tutmadın elimden. Daha doğrusu tutmak istemedin...oysa sana gelmiştim, Ve sen yoktun...

Sorgusuz sualsiz geçmişi yargısız infazlara meydan okuyarak onları yok sayarak...Gözlerinde değil kalbindeyim. Kalbe girenin de göze gelme, geriye dönme isteği yok ki ... Bilirsin...

Seni sana verdim.
İnsanların olmadığı yer biliyor musun orada olacağım bir gün...
Sen de unutursun adımı belki ama incinmem bil ki:
“Biz ne vefasızları gördük”
Bakan gözüm,Yürüyen ayağım,Tutan elim,
Duyan kulaklarım, Olmuşsan bırakır mı yürek yurdu...
İnancın azmin zaferi mutlaktır.İstemlerde olmalı elbet...”

Muhabeetle kal güzel yürek....