Peygamberimiz, Hz. MUHAMMED MUSTAFA (s.a.v.) tarafından hem de, ayni bölgede ve ayni zaman diliminde yaşadıkları halde, hiç görüşememiş ve “O ’Resulün Nur’lu Yüzü”nü, bir türlü görememiş olmasına rağmen, yine de çok sevilen ve hırkasını hediye edecek kadar çok iltifata mazhar olan; bir yönü ile (lakabı) deli, adını veliler sayfasının en başına yazdıracak kadar da, bir büyük veli olan, işiyle çoban; feraseti ile bir benzersiz kahraman… Resulullah (s.a.v.) dahil, bütün Müslüman’ların gönüllere taht kuran, ÜVEYSİ’liğin de piri olan... VEYSEL KARANi... (Allah’ım; beni ve cümle isteyenleri, şefaatine kavuşmak nasip etsin. (amin)

-ilâhi

V E Y S E L K A R A N İ

ŞİİR NO:156 * 06-01-2009

Devenin, peşinden yürür,
Gözlerden uzakta, durur;
Gönül gözü, ile görür,
O, Karen’in bir delisi...

Feraset’te, bir kapıdır,
Üveys’likte, ilk yapıdır;
Müslüman’ın, baş tacıdır,
Yemen’in, bir divanesi...

Anasından, emir alır,
Develere, çoban olur;
Benzeri yok, insan; O’dur,
Hem, Resûl’ün de gözdesi...

Yaratılışı, halimdir,
Doğuştan, akl-ı selimdir;
Daima; Allah Kerim, der,
O, insanlık abidesi...

Hırkası ile anarız,
Bizler, pek çok günahkâız
Şefaatine, muhtacız,
Amir bin Veysel Karani...

04-01-2008/SAAT:15:00/Konak-İZMİR
Mürsel Münevveroğlu ([email protected])