İnsafa gelirsin diye...Bu gün içimdeki sensizlik Bir ölüm fermanı verdi belli İçimde binlerce kez seni öldürdüm. Olmadı. Sana vurduğum her hançerde bin tane sen türedin Sensizlik canımı astıkça dar ağacına Ölemedim. Öldüremedin. Direndim. Zaten sensizdim, Ha yaşıyorken ha ölüyken. Yaşasam belki dönme ihtimalin vardı Vicdanında bir yangın yanabilirdi günün birinde Acırdın. İnsafa gelirdin kim bilir. Sızlardın. Özleye bilirdin kim bilir. Dönebilir,bu cehennemime son verebilirdin. Yangınınla yangınımı söndürebilirdin Yaşadığım sürece. Bir umut var olacaktı yaşadıkça. Ölsem ne umudum kalacaktı ardımda. Şimdi insaf et gel istersen. Sensizlik yetti canıma. Gel kopar ipleri Gönlüm asılıyken dar ağaçlarında… |
Sensizlik yetti canıma.
Gel kopar ipleri
Gönlüm asılıyken dar ağaçlarında…