Milâdım 1971 hüviyetim de 1973

Kılıççı köyündenim Kelkit’in
zamanlarından Mihmânın
artakalan hatıralarla İnegöl’de hayat sürer
yaşarımda miâdımı bilmem

Yamacında gezdiğim dağlardan
dolana dolana ay dolana
görünmeyecek kadar küçüğüm ben
görmeyecek kadar kör olana

Şöyle getireyim şöyle dile
toprağım ben diyemem çamurum
âşkına mayalanmış hamurum
karılmış harcım merhamet ile..

Öyle bir hayat yaşadım ki,
mülkiyetini kimsenin alamayacağı
ne habersizdim ne gözüm bağlı
sesim dudaklarımda mahpusluk

Bunca işin, gücün, şi’rin içinde
karanlıklara kandil, yollara yoldaş
gece tanır beni ay tanır, yıldızlar tanır
bir de okuduğum kitaplar

Bütün değerlerimi çok sevdim
inandım, güvendim, sevildim dedim
umulmaz vakitler de ummadığım
kişilerden acı sözler yedim

Acının coğrafyası oldu bedenim
yaşamak için yoktu başka nedenim
birine de eziyet edip cefâkâr olmadım
eziyeti çektim cefâkeşim ben

Böyle acının ne koysam adını
kutlu bir dâ’va da buldum tadını
böyle bir haklı gerekçeyle dilden düşürmem
düşürmem Başbuğ"un yâdını

Ülkücü olmamı gerektiren
mesel, Türk’üm Müslümanım Elhamdülillah
başka bir şeyin ne önemi var
vatan/millet için ölüyorum...

Çok değerli zaman şahit
ben, yabancı kaynaklı hiçbir fikri
benimsemeye tenezzül etmeyecek kadar
millî şuur ile dolu bir Türk’üm.

Yaşadığım hayattan can, ciğer
gökyüzü gibi bakan gözlere tutsak
nice sevdiklerim bir avuç korla gittiler
yanarım bu duruma yanarım!...

Gümüşhanlı’yım g/özlerimin dağında
akibet, ne zaman bilmem?
fakat, benim için zaman her zaman
miâd zamanı böyle inanırım.

ve, hiç değilse eminim