Uzaktan yaklaşır bir adam.
Daralır sokağın kaldırımı.
Gecenin şerri çöker sokağın lambalarına.
Zilde yazan isim bozar adamın asabını.

Anahtarı arar ceplerinde.
Şıngırtılar takırtılar hak getire.
Girince kapıdan içeriye
koridordaki sensör selam verir ilk önce.

Çıkartır kabanını büyük bir sukunetle.
Dellenir evdeki sessizliğe.
Gider fırlatır kendini balkondaki kanepeye.
Radyoda Müzeyyen eşlik eder gecesine.

Sol omzundaki ağrı kıvrandırır gecelerini.
Ciğeri acır çektiği her nefeste.
Alt kattaki yavşağın bitmez hiç gürültüsü.
Omzundaki ağrıyı unutturur adama.

Dayanamaz bir akşam adam.
Dayanır kapısına yavşak komşunun.
Kavga gürültü yumruk tekme.
Hop oradan polis merkezine.

Polis sorar neye dellendin?
Adam der, "yaşamasına delirdim memur."
"Ben hariç herkesin yaşamasına kuruldum."
Memur güler "ne anlatıyon lan yavşak." der.

Adam sorar polise.
"Ölüler konuşabilir mi memur?"
Polis küçümseyerek "konuşamaz."der.
"Sen benimle konuşuyorsun ya."

diyince adam
Sıçar altına memur.
İşlem yapmadan salar ikisinide.
Adam atlar taksiye.

Gider ivedilikle mezarına.
Atar üç beş kürek daha toprak kendine.
Faili meçhul adamın
mezarı kapanmaz bir türlü.