Ası adı Ahmed olan Nedim 18.yy’da yaşamış lale devri şairidir.Neşeli şarkılar ve gazeller kaleme almış ,şiirlerinde sıkça aşk,şarap ve zevk konularını işlemiştir.Bütün zevk ve eğlence meclislerinde devlet adamlarının nedimi olmuş, dinin bazı yasaklarına karşı çıkmış, bu da onu tasavvufi düşüncelerden uzaklaştırmıştır. Nitekim şair de eserlerinde kadın, içki gibi şuhane unsurları işlemiştir. Ona göre yaşamanın temel amacı dünya zevklerini tatmak, eğlenmektir.

Bu dönemde devlet adamları lüks ve israf içinde yaşarken,halk yoksulluk çekiyordu.Bu duruma tahammül edemeyen Osmanlı ahalisi Patrona Halil isimli bir kişinin önderliğinde ayaklandı.Döneme adını veren lale bahçeleri tahrip edildi,saraylar köşkler yakılıp yıkıldı.Yaygın inanışa göre bu kargaşa sırasında nedim kaçmak için çıktığı damdan düştü ve öldü.

’’bu şiir ona ithafen yazılmıştır’’...

Gel ey dost burasıdır mey-kade-i âlem-i cân,
Nedim’dir meclîs’i aşk şâhı, sanki nûr-i cenân.

Toplanır bu mecliste mey-keşan ,edilir şirin kelam,
Nedim söyler biz dinleriz ,şaşırır nükte-sencân.

Yek-cân idi Nedim ,uzak idi su-i fikirden,
Şöhret-i âfak idi o ,anlar idi her demden.

Mey-i aşk süzülürdü geceden ,biz elif idik elhâna,
Cezbe gelir idi ruh ,vurulurdu name-i gül-fâm’a

Âlem-i nâr’a döndü can, bu cîhan ,bir ale-s-seher,
Alevgîr idi gök ,yer idi sürgâh ,şû’le-reng yer yer,

Şimdi bu Nedim gitti ,şahn-ı lale-zar idi ,bitti devrimiz,
Sabah ü mesa ,sübur doldu gönüle , kırıldı kadehimiz.

Mey-güsar ki artık me’yuse ,dağıldı alemimiz,
Sultân-ı âbâd bile ağladı ,yitti mey şişemiz.

Sürûb oldu bize şarâb-ı engür ,söndü şem-i meclîs-i ârâ,
Anladık payidar kalacak ömrümüzde artık mevsîm-i şîtâ.

Gitti dostlar uğrayan olmadı mey-kade-i âlem-i câna,
Şirin-kâm idi bizde nedim ey Halil ,nasıl kıydın bu câna.





mey-kade-i Âlem-i cân : can aleminin meyhanesi
nûr-i cenân : meşhur bir lale türü
mey-keşan : şarap içen
nükte-sencân : nükteden anlayan ,değerlendiren
yek-cân : can yoldaşı
şöhret-i âfak : meşhur
elhân : nağme ezgi
name-i gül-fâm : gül renkli name
ale-s-seher : seher vakti
sürgâh : kavga meydanı
mey-güsâr : şarap arkadaşı
me’yuse : ümitsiz
sultân-ı âbâd : iran
sürûb : acu kirli su
şarâı engür : üzüm şarabı