- elveda cide -
-çiğ düşmüş sararmış yaprağa
gözünü dikmiş o kara toprağa
tutunduğu daldan kopmadan
ya çıkar ya çıkmaz alaca şafağa

-cide sahilinde kaldı gönül sızım
güneşim mehtabım şafak yıldızım
gidersen defne kokulu sarı yazmalıma
selam ve özlem ilet olmaz mı turna kuşum


-yükseklere kar yağar çamlar boyu
karadeniz kararır esmer bulutlardan
çimenler yeşerir çiğdemler biter martta
erir gider dayanırlık kalmaz olur karda


-mayıs ayında defne zambak iğde kokar
haziranda hasret giderir gurbet kuşları
seyyar şehir kurulur rıfat ılgaz anılır
ağustosun yarısı bahar yarısı güzdür cide’nin


-eylülde kestane fındık toplanır
kış kapıya dayanır bakmayın siz
kışı da dört mevsimi de bahardır
her mevsimin ayrı güzelliği vardır cidenin


-güzelliğini doğasından almış insanıyla
karadeniz incilerindenden saklı kent
taşına toprağına denizden batan güneşine
güzeline güzelliğine aşık etti beni canım cide


eski notlardan
elveda cide
haziran 2004