Her gün uykularımdan yarı sarhoş kalkıyorum.
Küçük küçücükken bir fincan kahve yudumluyorum.
Ayrılık nöbetlerinde seni düşümde büyütüyorum
Her dokundum tende her dokundum yüzde
Seni yaşıyorum.
Ben bir şairin diline şiir oluyorum.
Unutuyorum, unutuluyorum.
Gözlerimde, yüreğim de.
Seni unutmak için bir başkası
İle seni yaşıyorum.
Kim düşünüyor? seni benim kadar düşünde.
Sevişmelerim bile o eskisi gibi değil.
Öpüşmelerim bile seninle yaşadıklarım,
Gibi değil
Her öptüğüm dudakta seni yudumluyorum.
Küçük küçücükken bir fincan kahve yudumluyorum.
Ani depresyon rüyalarımda hep seni yaşıyorum.
Her gün acı ile uyanıyorum.
Ciğerlerim yanıyor.
Dayanamıyorum.
Beynim uyuşuyor ben yine vaz geçemiyorum
Yavaş yavaş diyorum.
Yavaş yavaş
Küçük küçücükken
Yudumladığım kahvemi bırakacam diyorum.
Ama yine elime alıp kana susamış
Bir vampir gibi içiyorum.
Kahvemi.
Her gün seni yudumlar gibi yudumluyorum.
Çık rüyalarımdan çık düşlerimden.
Kanımdaki şeytan.
Çık artık rahat bırak beni.
Ben huzurlu bir kucakta.
Saçlarımın okşanmasını istiyorum.
Ben bir yudum küçük, küçücük
Bir mutluluk yudumlamak istiyorum.
“Al beni al beni yar götür”
gönlünün mutluluğun olduğu uzak diyarlara.
Küçük küçücükken başladı
Benim kahve yudumlamam.
Küçük küçücükken bir fincan kahve yudumluyorum.
Her seni andımda.



UNUTULMAYACAK İNSANLAR VARDIR. YAŞADIKLARIYLA İZ BIRAKIRLAR