GÖKYÜZÜ DÖKÜLÜRKEN YÜREĞİME
Mısralar çıkmaz bir sokak oluyor şiirimde
Eski zamanlardan çağırarak düşlerimi Bir yetim şiir düşüyor yanlızlığıma Ve sevginin tutsak edilmiş zamanından Çalıyorum kaybedilmiş hayatımı, Yorgun düşlerimi… bir de gökyüzü dökülürken yüreğime Gecenin Karanlığına karışıyor imlalarım Şiirlerim ise yanlızlığı peydahlıyor Gecenin o soğuk tenhalığında Ve sonra da yorgun bir şiir olup Ay ışığına çıkarıyorum Adım adım büyüyorken şairliğim Ve içime sinerken şiir kokan yalnızlığım Kalabalık bir akşamımda biriktirirken düşlerimi Gecenin çıkmaz sokaklarında Vuruyorum şairliğimi,kimsesizliğimi ve yasak düşlerimi Şoreşger Karakol |
Tebrikler yürek sesinize. Sonsuz saygılar...