İNANABİLSEYDİK
Tekrardan inanabilsek bir çocuk gibi ,
Anlatılan masallara. Yıldızları paylaşırdık yine... Ya, renkleri... Mavi benim, kırmızı senin, yok o da benim kavgasına tutuşurduk yeniden... Ah inanabilsek.! Tüm masumiyeti, bir dünya yalanına satmazdık oysa. Gülmeyi unutmazdık, Sahtesine aldanıp, gülücük demezdik adına... Ah, merhaba..! Doğan güneşe bakmayı ne çok özlemişiz. Hayat telaşı içinde, unutmuşuz oysa... Unuttuğumuz onca şey arasında... Ah, bir de ölüm..! Ölümü kondurmamışız yanımıza, onca ölüm arasında... İnanabilseydik, Güvenebilseydik yüreğimize, Kirletmeseydik , onca temiz niyeti, Oturturduk ölümü yanıbaşımıza... Bir de, bir de !!! Bir de çocuk olmayı bırakmazdık asla. Hâlâ inanabilseydik masallara...(YEP) |