Symphony No. 44-7
Bu Gece
bu gece efkar vaktinde senin buğulu gözlerin mutsuzluğuma serenat penceresiz ışıksız güneşime mavi gözlerin kadar kafası güzel gecelerde umutsuzum hasretin kadar dört duvar arasında yedi ceddine sövdüğüm dudaklarına yandığım ezeli sevdam hatırlıyorum sesini sözünü uzaktan çınlayan rüzgarla sarhoş ve yorğun kemani yüreğim inliyor re-minör... sensiz hırçınım deliyim asabım yay gibi geriliyor bırak ismin birkaç iz daha bıraksın yüreğimde karanlıkta eriyor gölgen yalnızlığım hazin bir beste gönlümde kor yanıyorsun gecelerde deste deste nağmeler küfürlerim sen mavi gözlü kadın gözlerini al git uzaklara git kalbimi parçaladığın kadar uzaklara… |