Ben ömrümü
Hep sebil ve masum,
Hesapsız kitapsız,
Çıkarsız ve
Matematik dışı,
Hep aşka
Aşk la verdim..

Cimriliği tuttu mutluluğun,
Otuz iki dişimi
Hiç sabitleyemedi
Bir fotoğrafa!

Oysa
Kalıcı bir
"He",
"Evet"
Ya da,
Ne bileyim işte
KOOOCAMAAAN bir
"TAMAM" deseydi

O

Raslantısal tesadüfün biri
İki yalnızlık evlenir,
Barklanır
Nur topu gibi bir,
"BİR" olurdu..

Olurdun,

Olurdum,

Olurduk be!

Olmadı......,
Yalnızlığım heeep semirdi
Yüreğimi kemiiir kemir
Kemirdi..

Oysa;
Özlemini duyduğum
Öznesi olduğum
Bir çift gözde ki
Küçümen, ama
Tutku dolup taşan
Yüreğimi
Sonsuzluğuma kadar ısıtacak
Asla da sönmeyecek
Bir kibrit çöpü yanğını gibi,
Hani,
Hani o
Mutluluk fotoğrafı da çektirebilen
Direnebilmenin dinamosu
O od’a,
O harlayan ateş’e,
Yahşidir, yakışır
Diye düşündüğüm
En güzel kalbe verdim..

Kimi kibar,
Kimi gaddar
Burun kıvırdı,

Almadı......,

Başkalarının
"Çirkin" gördüğü
"Hadi be!" dediklerini de sevdim,
Heyhat;
O nar kalplere de
Bu özgürlük ateşi
Dev sevdam sığmadı..

Ahhh benim çoğul yalnızlığım,
Senin yükünü üleşecek
Hiç mi seni sevecek
Hissiyatıma mazhar olan

Bir "sidikli kontes" bile
Kalmadı!

Bunca beklenti
Bunca çaba da
Bana çok ağır geldi
Hayalkırıklıklarının yükünü bu yaralı
Delik deşik bu ömür kaldıramadı..

Bu ağır baldıran’ı üleşmeli artık,
Dedim......,

Su’ya verdim,

Bulandı,
Almadı!

Taş’a verdim,

Çat diye çatladı,
Yarıldı,
O da almadı!

Anladııım,
Anladım!
Neydim ki ben?

İNSAN!
İNSAN!

Peki;
Bir insan ömrünü neye vermeli?

Ek çok neyi sevmeli?

Hatııırladııım hatırladım;
Maviye sevdalıydım ben!

Maviyi de,
Elini tez tutmuş
Benden önce bulutlar sevmiş,
Bir güzel sarıp sarmalamış!

Anladım ki;

Bir düş yorğunuyum ben
Dostlar,
Ne zamanım ne de dermanım kalmamış!

Son bir gayret
Ömrümü deli bulutlara verdim!
Ne yaptı dersiniz?

Kirli
Kimyasal
Asitli bir yağmur olup yağdı

Baldıranlardan şişmiş
Yorğun acılarıma..

Eriyip,
Buharlaştım gayrı;
Bulut oldum ben de
Bir masalda..

Ne bir boş sabır
Ne de bir yürek,
Verecek bir külüm bile kalmadı..
06:Mayıs:2022