Tırmanmayacağım
Kalbimdeki damlalar sevildiğimde göl oluyorlar. Hatta göğsümün altından beynime can suyu gönderiyorlar. Kalbim beynimi besledikçe güçleniyorum. Sen o damlaları kurutarak bana bir son yazıyorsun biliyorum. Güçsüz kalıp vazgecmemi istiyorsun. Fakat artık kimin umurunda. Böyle susuz kalmalara alışığım ben.
Gönlüm/ gölüm mü kurudu? Kalbim mi durdu? Ruhum mu uçtu? Olsun... Korkmuyorum sonu olan her şeyden. Korkmuyorum ölmekten. Kimine korkunç, kimine kurtuluş Razıyım bana gelen bütün sonlara Sen tam on ikiden vuruş Ben kendime yokuş Korkma tırmanmayacağım. Bir Elif Miktarı 🍃 |