Dokundu ayrılığın damara.El değerde acır ya yara Dokundu ayrılığın damara Hani gün aşarken dağların ardından karanlığa Depreşir ya bin bir dert Ten çürürde kemik direnir bıçağa. Kelebekler kanatlarını yitirir ya Üç günlük ömürlerinde Serçeler bahar ayında boğulur ya gözyaşlarına Çiçekler yetim kokar Hani pınarlar kurur ya Sensizliğin kanadı kırıldı işte Kurudu mutluluk pınarları Bir damla su yok senden iç yangınlarını küle döndürecek Mevla’m bir can verdi Yokluğun ondanda edecek. Gitmeseydin a kömür gözlüm Gitmeseydin be Yayla esintili yarim,çay tenlim Yeşil sözlüm. Serçe gülüşlüm Gitmeseydin can özüm. Düşünmedin mi ki, Sen gidince dereler kurur. Geceler vurur. Zaman durur. Düşünmedin mi ki, Sen gidince bu adam neyler. Nasıl nefes alır, Kime sarılır. Ne yer ne içer. Bilmez misin ki bu masamda sensiz bir tek mum bile yanmadı Bilmez misin ki bu adam senin olmadığın bir gece bile uyuyamadı Gidiyordun madem vurup ta gitseydin Öldürseydin. Yokluğunu göstermeseydin. Bu acıları vermeseydin. Madem gidecektin!!! Yüreğime; Acılarınla can çekişmeyi değil Ölümde seni sevmeyi öğretseydin Toprağa nikah kıyıp gitseydin, |
kutlarım, içten ve güzeldi şiir. sevgi ve selamlar.