MAHALLENİN ÇOCUKLARIŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Sen çocuğunu edebinle yetiştir, 5 yaş olmuş hala bok nedir bilmesin, lafı bir kez olsun ağzına bile almasın; ama mahallendeki 13-14 yaş kız çocukları imdat skiyorlar beni diye bas bas bağırarak ebe oynasın! Kaldığımız hale bakar mısın!
Bir mahalle bulduk köyden hallice
Taşındık güzelce kafamız rahat Çocuklar büyüsün dedik özgürce Yine yüzümüze tükürdü hayat Park tam dibimizde keyfimiz yaman Şansımıza nazar değmesin aman Herşeyi tersine çevirdi zaman Başladı tahtalıköye seyahat Çocuk desen onda dokuz terörist Bigün keser alır sallar rastgele Yarın bıçak alır oyar ağacı Öbürgün çakmağı çak sağa sola Ulan derdiniz ne sizin hayrola Kapı oldu top sahası gümbede Top patlasa taşla sopayla devam Parkedersin arabanı kapıya Diyeceğim ne de şanslı adamsın Bir haftada çıkmaz ise hurdaya Bağır bağır nere kadar kulak yok Hem alışmış hem kudurmuş millete Kiminin elinde kafam kadar taş Kazara denk geldin gittin arkadaş Parka dolmuş suriyeli afganı Sal çocuğu hadi kolla arkanı Oyunlar kavgalar taşla sopayla Stres mi atarsın sen bu kafayla Çocuk-ergen küfür gırla kıyamet Kızlar erkeklerden aşağı değil Çocuğuna edep versen ne yazar Bu sokağa çıksın edebi bozar Mahallede ne kaldı ki lehime Edep haya millet takmış şeyine Düzgün şiir bu milletin neyine Sabrederim sabırsızdan beterim Tez vakitte buralardan giderim |