Yatağında uyumaz, gözüne ışık vursun
Sonsuza kadar nasıl, ışıklarda uyursun?

Tutsan tavşana bile, garibim donup kalır
Bir dene gözlerine, dünya alem kararır

Bedendeki göz değil, kalbin gözü görecek
Yaradanı bilmeyen, nasıl buna erecek

Sınav yeri bu dünya, elbette gerek güneş
Bizde toprak, hava, su, onda dumansız ateş

Şeytan mı, yoksa biz mi , verdiği söze aşık?
Hakka teslim değilsen, durum hayli karışık

Işık ateşten doğar, nefsimize hoş gelir
Yaklaşsın biraz güneş, görürsün ışık nedir

Işık, karanlık bize, ölçüyle olur rahmet
Sınırsız koy zerreye, bak gör nedir azamet

Üç yüz binle giderken, yutar onu karanlık
Yenik düşer, kurduğu görkemli hanedanlık

Gördüğün yıldızların, rahmidir kara delik
İçinde neler saklı, muammadır üstelik

Fani bir beden misin, sonsuzluğun ruhu mu?
Işığa giden misin, karanlığın nuru mu?

Ne Hira’dan, ne Tur’dan, çıkaramadık dersi
Çıkarsaydık anlardık, nurdu ışığın tersi

Her şey dönecek O’na, iyi kötü, ak, kara
Yolun varırsa aşka, yoktur onulmaz yara

Kurtar artık kendini, şu dünya hevesinden
Yoktur bahseden terzi, kefenin kesesinden

Uzak değil uyanış, sur borusunu duymak
Size kalmış nurlarda, ışıklarda uyumak...

Erkan Yücel