Gidiyorum her şeyimi feda ederek
Umduğum umutları yakarak
Kimseye de elveda demeden
Uzaklaşacağım izleri kayıp mekanlara...

Olmaz olsun sahte yüzler, kem gözler
Düş kurmuştum Ötüken’e uzanan
Erciyes’te ülkü sancağı dalgalandıran
Kurultaylarımız vardı atar damar
Ozan Arif’li düğün, bayramdı geceler
Bozkurtlar ulurdu dağlardan...

Kurultayları kuruttular
Başbuğ Alparslan’a rahmet okuttular
Hani nerede coşkuyla esen yeller
Kemik yalayanlarla doldu sokaklar
Ülkü sancağımı kirlettiler
Halbuki yeminimiz vardı ölene dek...

Her kutsalımızı çiğnedi (ler) hayasız (lar)
Bir kaltağa sattılar onurumuzu
Darmadağın ocaklar, virane yürekler
Ülkem lime lime parçalanırken
Suspus olanlar en büyük hain
Bırakın artık laf ebeliğini de
Yanan vatanı, hiç edilen devleti kurtarın!

Bunca zaman sabırla bekledik
’’Devlet bekası’’ dediniz de ne oldu
Hangi ihaneti bertaraf ettiniz
Edemezsiniz; çünkü ihanetle el elesiniz
Nice ülkü fidanları soldurdunuz
Ülkü yürekler topluca vurmuyor artık!...

Her biri ayrı köşelerde intiharı bekliyor
Bense, gidiyorum artık umutlarımı yakarak
Bir dağ başında yapayalnız
Ülkü sancağım dalgalanacak sizden uzak
Namertlere birlikte yaşamaktansa
Onurumla yalnız kalmak
En güzeli ülkümle için için yanmak...

Gün olur, ülkü rüzgârı eserse yeniden
Sancağımla döner, başlarım kaldığım yerden
Şimdi gitme vakti
Bekle beni Tengri dağları
Yol göründü gurbete...

Zafer Direniş
...

Umutları Yaktım!..