KURTULUŞ GÜNÜ
Ne zaman umutsuzluk rengine dönse umut
Birbiriyle çarpışır düz yolda iki bulut Yıldırımlar çakarken ruhun derinliğinde Sunduğu her nefeste bir rahatlama mevcut. Ne kadar güvenmiştik gür çıkan sesimize Her gün bedel öderdik gizli metresimize Efkâr bastıkça içtik, neşelendikçe içtik Nikotinin rengini verdik nefesimize Kendini bize yoldaş sanan tek nesneydi o Ruhumuza huzuru sunan tek nesneydi o Limandı, fırtınalı günlerde sığınılan Belki de bizim için yanan tek nesneydi o Vermiş isen nefsine gençliğinde ödünü Unutma! Bugünlerin sebebi olan dünü Aldığımız nefesin yolları kapandıkça Korktuğumuz o ölüm olur kurtuluş günü Boğuldukça öksürük krizindeki ece Bölük pörçük uykular içinde geçer gece Bedenin rahatlama istiyor bir nefeslik Nefessizlik… Allah’ım, o ne büyük işkence 10.04.2022/Samsun İbrahim COŞAR |