SENİ GÖMDÜM DERİNE EN DERİNE LAVİNİA...Temkinliyim artık Lavinia: Tedbirini aldım sensizliğin Gecenin tok sesinde demlendiğimsin Derlediğim iklimlerden kopup gelen bir yaprak gibi İçimin rüzgârı Ruhumun şehri şehla bir şiirsin. Çökkün dizlerime kapansan da Lavinia Tek dizemi sana ithaf etmeyeceğim bundan sonra Söyleyeceklerimden fazlasını sunmuşken altın tepside Tası tarağı toplayıp da gideceğim bu şiirden. Malik olduğum nice duygu Hatırına varlığının uykumu unuttuğum Tutuk nutkumda dahi aralıksız seni sayıklarken Ar bildim ben bu aşkı Lakin dünün yitimi bir düşsün sen En baştan gözümden düşen Mavi ırkında göğün Bando takımında saklı gamlı bir notasın Solumun yası sana yaslı Sağdıcım kalemin her duası Sensizliği kırbaçlayan Bir kuş gibi çırpındığım Verilen muhtırasın sen meleklerden dökülen Hüzün lehçemde tutuklu kaldığım Misafiri iken kalbinin tutuklu kaldığım İklimin ferinde ölü kelebek Yüreğin teninde saklı asalet Derme çatma bir kulübe değildi üstelik Seni gizlediğim felek. Arzı endam eden gecenin nuru Sahip olduklarımın binde biri İki dirhem bir çekirdek olsa yürek ne ki? Kibirli esintisi gecenin İçimi delik deşik eden bu özlemin Nakşında hazanla iştigal Nükseden sesinde göğün Bir arpa boyu yol alamadığım yalan değil madem Matemimle öğüttüm ben seni Övündüğüm bu aşkın da ruhuna rahmet oku Varsın ben saplayayım kalan son oku kalbime Okuduğundan fazlasıdır sana yazdıklarım Lakin bundan sonra sana yok tek sitemim Şiirlerim gizim İzinde olduğum belirsizliğin Sen bir imgeden de fazlası Uyruğu bu aşkın varsın saklı kalsın dibinde o kuyunun Surlarına serildiğim şehrin ayak sesi iken şiirlerim Seni gömdüm derine en derine, Lavinia |