Öfkelenme
Mümkünse izin verme!..
Öfken kalbine girmesin. Eğer girmişse, kuşatmışsa kalbini, Tamamen ele geçirmesin bedenini, Buna, asla izin verme!.. Öfken yüzüne vurmasın, Yanakların sinirden, al al, mor mor olmasın. Dudakların, dilin öfke kusmasın. Her şeye rağmen, bunlar olmuşsa; Sen yine de, Dayan!.. Diren!.. Mücadele et!.. Kalbindeki öfkeyi defet, Kalbinle aklını bir ’et. Kalbinde bahar çiçekleri açsın, Mis gibi kokusu sokakları kaplasın, Dökülse de çiçek yaprakları yere; Öfkeden kurtulmuş kalbin, İnsanlığa armağan kalsın. Cahit Fıkırkoca 08.04.2022, Ankara |