saklımı hacamat etti kirli bir niyet
içim içime çeki verdi tüm duygularımı
karanlığı öyle benimsedim ki
ne haz kaldı nede gayret
hüsranlara yuva yaptım
göz kapaklarımı

gerçeğin sarsıcı depreminde bocalıyorum
beni dürtüp uyandırsın diye
kör yıldızlara çılgınca yalvarıyorum
dur hegemonyasını sunuyor aklın pergeli
yaşadıklarımın cenderesi sarıyor
isyanlarımı
geceden de daha kara bir kalp bırakarak
kendi dalgalarımın darbelerinde yıpranıyorum
elerim havada on parmak
yüreğimi gönderiyorum
depreşen yaralarıma derman umarak

bir dinse diyorum
kahpeliğin paslı hançerine maruz sancılar
bir aymazlık ki o kadar manyak olur
devir tersine dönmüşte bihaber iklime
güz bıçkınlığında çiçek arıyor
yalnızlığına hükmen mahkum ruhum
beraat beklemekte
kuru cürüm yüklü dallarda
fotosentez arayıp ta duruyor
şapşal gönlüm

görmesem onu
mevsimi değişik ruhunun tozlu aynalarında
belki bir çıkış yolu çıkacak önüme
günahkar işlevlerinin
karanlık suratından irinler akmakta
kader bu desem alnım pirüpak içinde
neyin ceremesi ki bu
bir iblise tutuklu ömür sürecim

gizli niyetlere kurban gitti umudum
yüreğimin tam ortasında boğuldu aşk
firaka gebe sancılar içinde
kanlı bir biçimde

aşağısı da yukarısı da kökten yasaklı sevgimin
bukalemun gibi renk değişimidir bu dengimin

çalıp gitse de merhemi eli itibarsız
mayası bozuk tutmuyor
fıtrat o fıtrat değil ki hayada da edepsiz

gönül coşturan
gökkuşağı altından geçse de duygular
bir şimşek çakışı gibi kopuveriyor bağlar
çeksem gönlümü aşkı sevdadan
tutunacak dal kırılıyor
köksüz ağaç kuruluğunda

aşağısı da yukarısı da kökten yasaklı sevgimin
bukalemun gibi renk değişimidir bu dengimin
bir türlüde uyum olmuyor

iki ucu keskin bıçak gibide doğruyor…


AZAP...(Kadri Atmaca) 09.04.2022