KÖROĞLU GİBİ BİR YİĞİT GÖRMEDİM
KÖROĞLU GİBİ BİR YİĞİT GÖRMEDİM
Dağların aslanı insanın merdi Köroğlu gibi bir yiğit görmedim Zenginlerden aldı fakire verdi Köroğlu gibi bir yiğit görmedim Seyis Yusuf oğlu Ruşen Ali’dir Gözü pektir korku bilmez delidir Çamlıbel Yaylası onun elidir Köroğlu gibi bir yiğit görmedim Bolu Beyi zulüm ederdi halka Acıyla gözyaşı düşerdi barka Yalvarıp yakardı insanlar Hakka Köroğlu gibi bir yiğit görmedim Bir at ister ama beğenmez bakar Seyisin gözüne mil çekip yakar Ruşen Ali adı Köroğlu çıkar Köroğlu gibi bir yiğit görmedim Köroğlu Kırat’ı bakıp besledi Konuştu dost oldu onu sesledi Boyadı gezindi hem de süsledi Köroğlu gibi bir yiğit görmedim Görenler Kırat’a hayran kaldılar Ayvaz çalsın diye haber saldılar Düzenbazlar her dem el boş kaldılar Köroğlu gibi bir yiğit görmedim Haksıza kaldırdı baş isyan etti Çetelerle yarış yaptı can etti Gücünü onlara hep ayan etti Köroğlu gibi bir yiğit görmedim Boyun eğdi ona güçlü keleşler Köşelere sindi bütün kalleşler El ele verince candan kardeşler Köroğlu gibi bir yiğit görmedim Demircioğlu’dur baba dost olan Hoylu Bey, Gücümen, Ciğalı Kenan, Dağ Deviren, Zincir Kıran hepsi can Köroğlu gibi bir yiğit görmedim Canı Cebde bir de Eceli Yakın Selam Vermez, Kabre Sığmaz’a bakın İte Binmez dedi liderlik hakkın Köroğlu gibi bir yiğit görmedim Sevdi Bey bacısı Hüsnü Bala’yı Uğruna savaştı bozdu alayı Baskın etti aldı Bey’den kaleyi Köroğlu gibi bir yiğit görmedim Delik demir ile vurdular onu Yine de gelmedi öykünün sonu Kırat’la sır oldu yayıldı ünü Köroğlu gibi bir yiğit görmedim Elinde sazıyla çaldı söyledi Zalime dik durdu kıyam eyledi İRADİ de onu destan eyledi Köroğlu gibi bir yiğit görmedim İRADİ (İsmail Aydoğmuş) |