Ziyân
Hayalimdeki şeyleri sevip,onlara kızmışşım
Yaşam değil, beklentilerimmiş beni yoran Pek sorunum yokmuş aslinda, Hepsi zihnimin birer oyunuymuş. Herkes bir ayna, Gördüğüm hep kendi kusurlarımmış aslında. Beni uyutmayan hayaller Yolumu kesen şâkilermiş meğer. Ulaşayım diye paralandığım hedefler Elime aldığım duymuş,parmaklarımın arasından dökülen. Bir daha gelmiyeceğim bu hayata Bir şans daha verilmeyecek bana Ve bir kez tek ölüceğim Henüz ölmedim ama, benden önce ölen çok şey var... |
"ülfet belalı şey uzletse sıkıntılı,
bilmem nasıl geçirmeli son beş on yılı
ölmek değildir ömrümüzün en feci işi
müşkül odur ki ölmeden evvel ölür kişi"
Kalemin kavi olsun Ayşe hanım