Canım Üşüdü
Coşmuş çaylar gibi taşıp coşmadan
Tene ayaz düştü, canım üşüdü Köşelerden bakıp sana koşmadan Tene ayaz düştü, canım üşüdü Baharı görmeden yaprağım soldu Bir koza örmeden liflerim n’oldu Sineme ektiğim aşkımı yoldu Tene ayaz düştü, canım üşüdü Ateşin savrulur yanık derimden Yaralar açıldı her bir yerimden Haber yok ötemden, çilem berimden Tene ayaz düştü, canım üşüdü Ayrılık acısı düştü serime Kavuşmak ne mümkün nazlı yârime Merhem kâr eylemez yarelerime Tene ayaz düştü, canım üşüdü Özbekoğlu dondum, yanarken harda Elimden tutan yok, kalmışım darda Oynarlar benimle atılan zarda Tene ayaz düştü canım üşüdü Durmuş Ali ÖZBEK |