Birkaç RÜBAİ’DİR,
Benden ZEHRA’MA.
Belki deva olur,
O azgın yarama.

Devam eyle CEMİL,
Canhıraş yazına!
Döktür tane, tane,
Can dostun sazına!

Anlayan anlasın,
Bunda ne mana var…
Ancak böyle gelir,
Dile tüm tasalar.

İtikadınca ZEHRA’M, tamam ben bir hayvanım,
Eksik değildir asla onlardan hiçbir yanım.
Yeter ki insanoğlu insan ol olmaz mı?
Amma, insanlığını görmeden çıksın canım.

Teselline ihtiyacım yok, hiç senin ZEHRA’M,
Nasıl olsa ben bedbin aşkınla mürt olmuşum!
Ne gam! Değerim bilinmese de bu cihanda,
Zaten ben feleğin elim kıçından doğmuşum!

Karşı çıkıyorsun neden? Görgü kuralına,
Ayak bile atmıyorsun hiç sevgi yoluna!
Gün gelir olursun deni bönlüğüne nadim,
Ne fayda! İşler acısı sağına-soluna.

KÜÇÜK OZAN (CML DMR)
AĞIT’TAN.

LÜGATÇE
CAN-HIRAŞ :.Can tırmalayan, can koparan.
MÜRT : Ölmek.
DENİ : Alçaklık.
NADİM :Pişmanlık, pişman olmak.