Bitmiyor başımın çilesi derdi
Yalnızlık ruhuma acılar verdi
Şefkatin şerefli sahibi merdi
Kaldırmıyor artık bu derdi özüm
*
Acıyıp severim dertli olanı
Alır yüklenirim yolda kalanı
Ben kıymam kimseye acıtmam canı.
Ne var ki kesmiyor bir şeye gözüm
*
Fazlı na hayranım şan’ın yücedir
Benim ahu zarım şu nefsime dir
Bağladığım Umut rahmetine dir.
Medet ey nefsime geçmiyor sözüm
*
Ağlaya ağlaya tükendi ömrüm
Kerem kıl Sultanım Halıkım benim
Sayısız muhtaca yetişir gücün.
Ruhi siyahıma dayanmaz özüm
*
Tüketti Eritti çileler beni
Hidayet bulmuyor işitip vahyi
Deli bu ya rabbi bu nefis denî
Düzen vermeye de yetmiyor gücüm
*
Kimlere uğrasam yara açıyor
Dertlerin üstüne dertler saçıyor
Sevgi ve muhabbet benden kaçıyor
Peşinden çatmaya yetmiyor gücüm
*
Yaralı Mustafa nefse sitemkar
Tasadır ölümün eylediği kâr.
Nihayetsiz rahim o Perverdigar
Safa yüksek uçuyor yetmiyor elim

Mustafa Çoban
2.12.1996