İnsan Günahkârdır.../ Gözünde dolaşan her renk yabancı, Nereye götürür bilinmez ayak Yolu kendi seçer nefsi yalancı Her an başa sarar binlerce merak... Mantığıysa vurur yaralar kurşun Vuslatı mümkün mü Leyla’ya vurgun Acı çeker benliği uykudan sürgün Karabasan kaplar yattıkça yatak... Uzaydadır ruhen teni dünyalı Kalmadı ardan bir surat- hayâlı Anı andan çalar nesi faydalı Farkında değildir çekerken batak... Yayılır kokular enfes burnunda, Tuzak kurar hırsız ilim yurdunda! Tilki mayasında şerrin koynunda, Büyür de günahkâr ederken çatlak! Her şeyi bilir de içerken zehri, Çekerken güzel der şeytandır piri! Tutsakta etmiştir kandığı peri Deprem yapmıştır der yıkılsa çardak! Şer her an çağırır dilde ballanır, Göz görmemiş gibi bakar aldanır, Kulakta pür dikkat merak katlanır, Parçalanır ruhu yaşamdan uzak! Haksızlığa bakar görmezden gelir, Zenginlik çoğalır yokluk serpilir, İftira edilir gıybet yayılır... Taşır onca boş yük harami adak! Öfkesi olur lav patlar yanardağ Ormanları yakar bozar üzüm bağ! Gece yastık boğar gündüz engel dağ... Yaşadığı hayat huzurdan ırak! Doymak nedir bilmez ne olsa da yer, Hastaneden geçmez, mezarsa keder... Eğlence evinde şamata kader Karışan oldu mu delirtir yasak! Dünyası olsa da demez de kafes Nemrut misalidir aldığı nefes... Olmasın yalnızlık olsun ister ses Ne olsa benimser keyfine uyak! İnkâr yayılsa da dil dolaştıkça, Güzeli tanır da kul dalaştıkça! Gurur yer bitirir neler aştıkça, Cehenneme cennet der bilmez tuzak! Ey sefil biçare uyan uykudan, Nisan yağmurunda arın kuşkudan, Dönmek gerek sonu gelmez tutkudan! Ölüm telaşken der yakamı bırak... Doğa isyan etmez, renk olmaz hasta Her hareket zikir nur yayar nasla! Gökkuşağı ağıt geceler yasta... Mevla’sını bilse korkutur firak! Kavak yaprağında yaprak titrerken, Beyazın raksında karlar erirken, Toprak renginde ayak yürürken, Nasıl amaç olur dünyaysa katık? Renkler bezenirken beyan dergide, Yansımayı inkâr duçar ezgide, Mana gölgelenir aşkta-sevgide Aslı her inkârda eder infilak! Ressam fırçasında doğar aykırı, İnsan resmi farklı doğaysa aynı! Renklerde hilafet egemen baskı, Değişim hayaldir saf yapmaz zig-zak! İnsan doğar muhtaç kalır hep çocuk… Renkli simasında kıvranır yokluk! Kul olmak marifet alırken soluk, Fıtratında has renk süt renginden ak! Mademki her eşya renge tabidir, Evren döngüsünde mana alidir, İçinde dışında her şey fanidir, Neden Allah’a kul olmuyor ahmak? Renk bence önemli-beşinci boyut, En, boy ve derinlik gibi de soyut… Göz resim çektikçe kalp verir komut, Güzeli sevdirir evrendir duvak! Göz değiştirmez renk keyfine göre Kan davası gibi kabuldür töre! İnsan hep aynıdır değişse yöre Yok olur günahla kururken balçık… Saffet Kuramaz |
gönül insanı vefalı dost,harıklıydı,
sevgi ve iözlem vardı,Hakikat vardı,
o güzel yüreğine sağlık Üstadım ,
ders vericiydi,akıcı anlamlı düşündürücüydü
kutluyorum Dualarımla selamlarımla