Şairler Acıyı Büyüttünüz
Bazen neşe, bazen hüzün, çoğu acı
Ölümsüz eser bırakmakmış amacı Sevilen de seven de sizden davacı ___Kaleme kağıda yetiyor gücünüz ___Ve siz şairler acıyı büyüttünüz Kiminiz Ozan, kiminiz âşıksınız Siz size düşman; elle barışıksınız Okumaya, yazmaya alışıksınız ___Bizi ağlattınız; sanki siz güldünüz ___Ve siz şairler, acıyı büyüttünüz Güllere küsüp, bülbül ile ağlayıp Yaraya tuz basıp, yarayı dağlayıp Aşkı sevdayı, türkülerle söyleyip ___Bir oldunuz bizle, gözyaşı döktünüz ___Ve siz şairler, acıyı büyüttünüz Ne şirin bilinir, ne Ferhat olurdu Siz söylediniz, sevdaları duyuldu Kiminiz Leyla, kiminiz Mecnun oldu ___Bizi yaktınız; sizde küle döndünüz ___Ve siz şairler, acıyı büyüttünüz Siz olmasanız, "belki de" unuturduk Bir yol bulurduk; kalbi de avuturduk Yüzümüz Güler, belki mutlu olurduk ___Ne siz güldünüz, ne bizi güldürdünüz ___Ve siz şairler, acıyı büyüttünüz Yaşamayan yazmaz, yaşamayan bilmez Söylemezseniz bizden farkınız olmaz Kara Sevda dediniz, murâda ermez ___Ne biz gördük gün yüzü, ne siz gördünüz ___Ve siz şairler, acıyı büyüttünüz Sızısı dinmez, geçmez ki bu sancımız Siz var oldukça, dinmez yürek acımız Sizin de yüreğe, yetmezmiş gücünüz ___Acınızı bizle paylaşıp, böldünüz ___Ve siz şairler, acıyı büyüttünüz |