Kimsin
Her daim yenilenir bu meçhul âlem
Âlemi bilmeyen bilmez ki kendini Kendini bilmeyen bilmez ya ölümü Ölümü bilmeyen ne bilsin kendini Saat şaşmaz zaman denen zerreden Zerre şaşmaz saatte ki yerinden Nefes şaşmaz al denilen soluktan Soluk şaşmaz dur denilen emirden Göz bakar da görür dünya deneni Dünya perdedir örter orda ki yerini Göz görmez bilmez gerçek cismini Perdedir dünya saklar âlemde âlemi Süleyman misali kuşlara emreder Verilen yayı çekmeden ok atarsın Süt bilmeyene kan verip coşar Kan bilmeyene süt verir susarsın Arar durursun bir kervanı toprakta Gelmez o gemi yelkenleri rüzgârla Bulmuşsa maşukunu âşık olan hakta Şemsi ile Mevlana’yı bilsen ne fayda |