Halep’çe, Dün ve BugünVe zalim kuşandığı zulmüyle, Kinini kustu Halepçe’de. Kin, ölüm oldu, kan oldu. Ölüm, gaz bulutlarıyla buluştu ve yağmalandı insanlık. Her nefes ölümdü Halepçe de. Ölüm her canlıya uğradı, bir zalimin dahliyle o gün, Devrilen Anneler , Babalar ve minik bedenlerdi. Takatsiz kalan annelerinin kollarında.. Can veren minik meleklerdi. masum bedenler annelerinin süt kokulu göğüslerinde ölümü kokladı o gün orada. O gün her canlı teslim oldu ölümün kollarına. Ölüm Rablerine uçururken; Zalimin zulmünün devam etmeyeceği bir müjdeydi ve müjde aşikardı. Esfel’i safiline alçaldığı Düştüğü çukurundan belliydi , alçalmıştı çukura, zülüm saraylarından. Zülüm ve korkaklık kardeşti aynı zamanda Alçaklık ve zalimin sonu Sabredenlere Bu gün, Seyirlik bir anı oldu. Atila Yalçınkaya |