Ne gezersin sefil bülbül bağlarda
Sesini duymayan gülü neylersin
Ahuzar eylemiş yürek yaralı
Halından anlamayan yari neylersin

Bazen acı dinmez bazen yürekte sızı
Hasrete yol vermeyen yolu neylersin
Lal olmuş diller sır vermez canan
Kökünden kesilen dili neylersin

Ah. Şu bülbüle gülün ettikleri, Yüzyıllardır söylenegelen, yazılagelen. çizilegelen bülbülün sevdâsı ...! Bir de gülün haberi olsa ya. Sefil, garip, şeyda bülbül aşk elinden ah-ü zâr eylemekte gülüne.Acılar katmer katmer yığılır da gönüllere, o gönül ki acıları biriktirir sineye atar ve orada bir dağ oluşur ki ateş dağı. Nâr-ı beyzâ olmaktadır şiddetinden.Hasrettir türküsü dilinde, yolcusunuu beklemektedir. Sevdâlı gözler ki göz yorarar yârini beklemektedir. Ahrazdır sanki o canan ki hiç konuşmaz, söylemez, dilleri tutulmuşcasına. Birde yorgun argın geldiğimiz han olan dünyada, altımıza serecek çul,hasır dahi vermezse felek, artık küssek de ne farkeder, felek bizi farketmedikten sonra.! Kutlarım kardeşim.Yine gönül sazı vurmakta, bizde gönlümüzle dinlemekteyiz. hüzünlerini.Saygılar sunarım.