Bir labirentin içerisinde çaresizce dolanıyorum sanki
Yalnızım ama çok geç artık
Bunu fark etmek için..

Bekliyorum sessizce....

Eskilerden bir şeyler arıyorum sanki
Bir an içinde olsa
Bir hayalin peşinden koşuyorum...

Düştüğümde kaldırcak bir el bile bulamıyorum aslında
Sadece şiirlerime sığınıyorum bu koca yalnızlıkta
Ağladığımda gözyaşlarımı silecek biri bile olmuyor
Sadece biraz acı hissediyorum
Bir köşede oturmuş yüreğimi yakışlarını seyrediyorum..
Geceleri uzanmaya çalışacak bir yıldız bile yok artık
Sadece eskilerin hayeliyle yaşıyorum
Sonbaharda düşen yaprakları
Uçan kuşları onların sesleriyle uyanmayı
Rüzgarı,yağmuru,güneşi
Bir an içinde olsa denizi özlüyorum
Onları arıyorum
Ama bulamıyorum
Bu koca yalnızlıkta

Bir gün daha geçecek mi bu yalnızlıkta bilmiyorum
Sadece hiç durmadan yazıyorum
Özlediklerimi,sevdiklerimi yazıyorum
Yada yazdığımı zannediyorum
Aslında
Sadece eskiyi arıyorum
Ama eskiye dair hiç bir şey bulamıyorum

Yine ağlamaya başlıyorum
Labirentin duvarları arasında dolanıyorum
Bir şeyler arıyorum tekrardan
Birilerini bulmayı ümit ediyorum
Sevgimi arıyorum
Onu nerde kaybettiğimi biliyorum
Ama oraya nasıl gideceğimi bilmiyorum
Sessizliği hissediyorum
Karanlığı görüyorum
Sevgimin nefesini hissetmeye çalışıyorum
Ama başaramıyorum

Ağlıyorum
Korkuyorum da birazda olsa
Yalnızlıkla savaşamıyorum
Yine yazmaya Başlıyorum

Tıpkı her çaresiz şairin yaptığı gibi....