Ekildi yüz yıl önce, kutlu çınar tohumu.
Ecdadı gibi, yine; Anadolu rahimi…
Aynı öz, aynı maya; işte bu en mühimi!
Türk Devleti kurulup; zamana demir attı.
Yüz değil bin yıl önce, burada yine vardı.

Serpildi sinesinde, bu mübarek toprağın.
Gölgesinde yetişti, ay yıldızlı bayrağın.
Gözleri üstündeyken, bilmem kaç tür alçağın!
Türk Devleti kurulup; zamana demir attı.
Yüz değil bin yıl önce, burada yine vardı.

Gâh coştu, gâh duruldu, gâh umudu kırıldı.
Bazen yavaşlasa da, sanılmasın yoruldu…
Ta ezelden tek aşkı, hürriyete vuruldu.
Türk Devleti kurulup; zamana demir attı.
Yüz değil bin yıl önce, burada yine vardı.

Mazlumun zalimlere attığı bir tokattı!
Ecdadın evladıydı; has tohumdan hasattı!
Hakk’ın Türk milletine verdiği son ruhsattı!
Türk Devleti kurulup; zamana demir attı.
Yüz değil bin yıl önce, burada yine vardı.


Bu vatanı her seven bu milletin ferdidir.
Gayrısı bizim değil, düşmanların derdidir.
Vatanı kutsal bilmek yiğitliğin şartıdır.
Türk Devleti kurulup; zamana demir attı.
Yüz değil bin yıl önce, burada yine vardı.

Korkmadık yüz yıl önce; şimdi de korkmuyoruz!
Şehitler tepesini ıssız bırakmıyoruz.
Mehmetçik kimdi, neydi; asla unutmuyoruz!
Türk Devleti kurulup; zamana demir attı.
Yüz değil bin yıl önce, burada yine vardı.

Böyle dememiş miydi Türkiye’nin banisi;
“Söz konusu vatansa teferruat gerisi”.
İşte bu, ülkülerin en büyük, en ulvisi!
Türk Devleti kurulup; zamana demir attı.
Yüz değil bin yıl önce, burada yine vardı.

Öyle çok yaşa ki sen; zamana sığmayasın!
Baki kalıp cihanda, asla son bulmayasın!
Hakkındır, ilelebet, hep payidar kalasın!
Türk Devleti kurulup; zamana demir attın.
Yüz değil bin yıl önce, burada yine vardın.

AkTan