Unutulmaz
Bedenim kör bır kuyu gibi tukenmış
Kalbim buz fikrim kurumuş dal gibi Artik aci hissetmeyecek kadar yorgunum Unutmadim kalbimdeki seni bana her bakisin sonsuzluktu Ama yoruldum icimdeki seni yine unutmadim senin benden daha fazla yorgun oldugun icin bir damla bensiz mutlu ol Benim yorgunlugum seni seni esir almasin yasa gul hayat bul ben kendimden vazgectim Hayat fedakarlik gerektiren bi kavram En buyuk simdi senin tenin hep gulmesi Artik gulen gozler aglamasin Ve ben gitmek zorundayim Sayili gunler gibi hep seni sevdiğimi soyleyecegim kendime Unutulmayacak yasanmis yasanakcak En guzel sarki en guzel siir Olarak unutmayacagim bu fakir gönlümde |