Uzun hikâye, güzellik süzülüp gelir çay kokulu demlerime, gülüşü ayrı, bakışı ayrı efsane...

Eser esmer teninde çay kokulu bahar.
Bir ela gözlü peri ki,
Onu çay perisi say.
Bakışlarında muammalar.
Beni çağırır,
Gözlerinde çakan yıldırımlar...

Gülüşü çayımda şeker olur.
Zaman, güzelliği onunla solur.
Açar içimde zambaklar.
Bir esmer yâr,çayımda tadı,aklımda adı var.
Kimse bilmez;ama onu görünce,
İçimde fırtınalar kopar.
Yanım yörem,
Esmer tenli yâr ve çay kokar.

Çayımda yâr, yârimde çay tadı var.
Kıskanırlar yârimi,
Lâleler, Leylaklar, zambaklar...
Yâr gönlümü yaralar, çay damağımı burar.

Bir bardak çay, bir esmer yâr.
İçime esmer güzelinin bakışları yağar.
Gam yemem, hazan da olsa mevsim.
Gelince esmer teninde çay kokusu ile yâr,
Kara kış bile olur bahar.
Bakışlarında sıcak çağrışımlar,
Beni çağırır gözlerindeki pırıltılar.
Mest eder,
Bir esmer yâr, bir bardak yâr kokulu çay.
Ankara,21.08.2008 İ.K