Hasret mi Kaldım
Ben mi bu yaylanın gülü değilim
Bülbülün diline hasret mi kaldım. Erenler yurdunda veli değilim, Sevenler iline hasret mi kaldım. Uzun yoldan geldim bekleme hancı Yıllardır bitmiyor ben de bu sancı Bütün dertlerimin sen de ilacı, Ağlayan geline hasret mi kaldım. Her taraf kurumuş çiçekler açmaz Güneş erken doğup ışıklar saçmaz Karanlık gecede böcekler uçmaz, Yağmurun seline hasret mi kaldım. Günden güne erir dağların karı Çaresiz kalmışım ağlarım zarı Alda gel yanıma gül yüzlü yari, Erciyes yeline hasret mi kaldım. Bülbüller konmuyor dağın başına Kimseler bakmıyor gözün yaşına Hayran kaldım onun kalem kaşına, Uzatmış eline hasret mi kaldım. DOĞANAY’ım yolcu gider uzakta Bir kuzu meliyor kalmış tuzakta Benim bu işlerim bitmez kızakta, Kırık saz teline hasret mi kaldım. Kemal DOĞANAY |
ders ve vefa vardı,
sevda ve özlem vardı,
çok acıklı ve akıcı, anlamlıydı,kutluyorum Üstadım
Dua ve selamlarımla.