her şeyden habersiz geldim bu dünyaya.
hayatın benden götüreceklerinin farkında değildim.
ama herkes için tatlı bir gülümsemeydim.
parçalanırcasına ağlayan bir bebektim.
sevdadan,
seni yaşamaktan habersizdim.

yavaş yavaş,
düşekalka büyümeye,
yaşıtlarımla evcilik oynamaya başladım.
ne güzeldi değil mi evcilik oyunları?
yok yok.
onlar da acı verirdi bana.
çünkü o da senin gibi yalandı ve biterdi.

şimdi ne değişti eskiye göre?
yürekleri dağlayan sevdalarla,
sevdaları sımsıkı saran şarkılarla,
en derin şarkıları da yaşayan hayatla
tanıştım mı dersin?
yaşamayı öğrendim mi dersin?

öğrenemedim.
öğrenemedim sevgini yüreğimde saklamayı.
öğrenemedim seni yaşamayı,
rüzgarlara anlatmayı,
karşılığı olmayan sevgimi öğrenemedim.

sevip de sevilmemek nedir bilir misin?
ufuklara her baktığında geceyi,
geceye her baktığında ise seni görmek,
her gece sabaha kadar yıldızlardan seni dilemek,
onların hepsini umutların olarak görmek,
sonra da...
seni geceye,
parlayan her yıldıza haykırmak,
haykırışlarını gökyüzüne sığdıramamak
ve sevdanı gözyaşlarınla tüketmek.
işte budur sevip de sevilmemek.

ölesiye sevilmek,
Leyla ile Mecnun aşkı nasıldır acaba?
habersiz geldim,habersiz gidiyorum.
kuşlara fısıldıyorum ki..
söylesinler sana tükenen umutları,
senin için yazılan her mısrayı,
seninle başlayıp seninle biten her günü,
biçare sevdayı,
yaşamdan habersiz seni
sana söylesinler.