İnsanım, çevremde olup biteni
Bakıp da geçerek görmesem olmaz.
Meydana geleni, yitip gideni
Akıl hanesinde yormasam olmaz.

İnsanım, insanca olanı sevip
Nefsimi tevazu örsünde dövüp
Zayıfı kollayıp, iyiyi övüp
Kötülük edeni yermesem olmaz.

İnsanım, tepeden tırnağa duygu
Ruhumun özünü yoğuran sevgi
Canlıya, cansıza duyarak saygı
Haklının hakkını vermesem olmaz.

İnsanım, Yaradan kalbimi yoklar
Komşusu aç iken var ise toklar
Sözün sadağında sabırsız oklar
Yayımı hedefe germesem olmaz.

İnsanım, nihayet noksanım noksan
Ederim kendimi yer ile yeksan
Doymak için emek verip her zaman
Âleme gönlümü sermesem olmaz.

İnsanım, hayatta çıktım sefere
Kalkmayı öğrenip düşünce yere
Sabahtan akşama menzili nere
Yolların sırrına ermesem olmaz.

İnsanım, serpildim baştan aşağı
Kapladım fikrimce ovayı, dağı
Dünya tarlasında tutup başağı
Öteye bir tutam dermesem olmaz.

İnsanım, aslımı sezdim sezeli
Hasretim kendimi bildim bileli
Bana gel deyince sevda ezeli
Yârimin koynuna girmesem olmaz.

19.02.2022
Salih ERDEM