olduğu gibi yaşamak
yıllar örtü olur, örter anıların üstünü
kaç kez çeksende çizgiyi maziye silemezsin yaşanılanları engelleyemezsin rüyaları bazen kendinden bile sakladıkların sabitlenir aklına rahatsız eder, kurcalar zihnini... bilirsin ama, sonu yoktur asla olmayacak bir umut hiç gelmeyecek günler... garip bir çıkmaz ne az ilerisini ne de bastığın yeri görmeden yürümek gibi gelişine yaşamaktır bu ne bir çaba var umut için ne de unutmaya yönelik... hem o yokmuş gibi davranmak hem de onun varlığıyla yaşamak sevmek ama kendinden bile gizleyerek... sonu olmadığını bilerek ve her şeye rağmen gülümsemek olduğu gibi yaşamak fazla düşünüp kurcalamadan... ilkay şebnem kadıoğlu (2oo7) |