Ne Hüzünler Kalıcı, Ne de Mutluluk Sonsuz
Bu hayatta kendini, sanma sakın rüyada
Ne hüzünler kalıcı, ne de mutluluk sonsuz İyi kötü ne varsa, katlanırken dünyada Umudunu kaybetme, yaşamak zordur onsuz Sabır denen duyguyu besle, büyüt aklında Ağlatırsa Yaradan, elbet bir gün güldürür İsyan olmasın sakın, şükür olsun dilinde Karartırsan ruhunu, can vermeden öldürür Bugünler güldürse de yarın belki ağlarsın Karalara bürünme düşlerin sonu değil Gün olur yine bir gün mutlulukla çağlarsın Kadere başkaldırma, bahtın önünde eğil Felek merdiveninden bir inip bir çıkarken Var olmanın gerçeği, düşmek de var, kalkmak da İmtihan âleminde, gam yükünü çekerken Kaybedersen üzülme, vermek de var almak da Yaşam zorlu bir sınav, verebilsek ne âlâ Aşılırken engeller, bozulmadan özümüz Yaşayalım hayatı, kalp kırmadan, sükûtla Han yerinden göçerken, açık gitmez gözümüz... Gülseren MORKAN |
Sizi okumak bir başka güzel...
Her daim güzeli yazan kaleminize ve yürek sesinize gönül dolusu tebrikler.
Şiir yüreğinizden sevgiyle öpüyorum...