Hayal-i inkisar... Kanlımız gibi yakamızdan tutmaz mı hep.. Öylesi bir anda sele dönmüş duygular.. Vesselam..

Bin bir ümitle girdiğimiz bu kapıdan 
Çıkıyoruz ümitlerimizi bırakıp
Gönlüm fırtına öncesi sessizliği yaşıyor 
Damarlarımda bitmez med-cezir 
Ve 
Sabrım dorukta, taşıyor.. 
Kim derdi ki can… 
Islanamayacağız yağmurda… 
Kim derdi ki 
Söküp atacaklar fidanımızı… 
Gecenin alaca karanlığında 
Gördük baskını
Kırdılar inadımızı.. 
Hani özlemlerimiz vardı ya? 
Onlar simdi kanadı kırık birer kuş 
Bir yol uzar gönülde sılaya 
Dikenli, taşlı, yokuş mu yokuş
 … 
Gönül isterdi ki 
Bu kapıdan çirkeflikler girmesin 
Ve 
Riyakarlıklar barınmasın bu yuvada 
Oysa can.. 
Burada farklı değil dışarıdan 
Dalkavuklar baş tacı 
Çirkinlikler firarda 
Doğruluklar tutsak 
Çürümüş prangada.. 
Artık 
Mutluluk oyunu kar etmiyor 
Sevinçlerim tutsak 
Yedekleriyse zulada… 
Sabun köpüğü umutlar 
Günler bana yetmiyor.. 
… 
Ah can… 
Bilemezdim ki; 
Acılara dûçar olmuş bedenime 
Merhem olmaz duadan gayrisi 
Gözlerim kanlı, 
Ellerim bağlı… 
Konuşamam… 
Dilim lal
Anlatılmazlığındayım bir sevdanın
Yaşamaksa bunun adi 
Eh iste.. yaşıyorum.. 
Tesbih gibi hasretini çekerek… 
Koca dünya bana dar 
Ve her şeye rağmen 
Dilim anlatmaktan bîzar 
İşte böyle can.. 
İşte böyle.. 
Ümitle girdiğimiz bu kapıdan 
Çıkıyoruz ümitlerimizi bırakıp… 

İnsisar: Ruhta iz bırakan türden hayal kırıklığı