Ben 3 yaşındayken köyde anam biber salçası yaparken damdan düşüp vefat etti, daha sonra babam üvey anne getirdi ve üvey annem bize hep zulmetti. Bu şiiri anneme mezarı başında okumuştum.

Nerye koyupta gittin sen beni
Sensiz boynum bükük kaldı ana gız
Bir bilsen nancanık görestim seni
Gara torpak seni aldı ana gız.

Yokluğun besbelli yerin dolmadı
Öksüz yavruların soran olmadı
Gurudu gözümün feri galmadı
Gözlerim maziye daldı ana gız

Sen gittin sanma ki yüzümüz güldü
Çok geçmeden Fadıl edem de öldü
Feleğin kastı mı var bizi pöldü
Varlığın duttuğum daldı ana gız

Evimiz kerpiçten sergimiz çuldu
Sen gittin ya babam dul avrat buldu
Elgızı bizlere analık oldu
Oda bizi derde saldı ana gız

Bitmiyor inan ki bu derdim acım
Anam sendin benim başıma tacım
Yanıp da kül oldu Fadile bacım
Külleri başına çaldı ana gız

Adil Şan’ım melül mahsun ağladı
Gözyaşları dere olup çağladı
Zeynep gızın yaslı gara bağladı
Mehmed ile Hasan yıldı ana gız

Şiir: Kültür Bakanlığı Halk Şairi Adil ŞAN