İSTANBUL EDALIM..
Bitmeyen çocuksu hasretimle
Duvara astığım hayaline bakıyorum. Gözlerin dokunuyor kalbime ansızın Ve gülüşün; beni kendi içimde kaybeden.. Derken, Parçalanmış senli anılarımla Mor hüzünler geçiyor aheste aheste Ruhumun riyakar tebessümlü sokağından.. Badem gözlü bir çocuk dokunuyor yüreğime Masum, hıçkırıkları düğüm düğüm ellerinde ve gözlerinde koca bir “Sen…” o körpe yüreğin ağlayan gözlerindesin ey yar..! Eyvah..! sustun ya hani beni bilinmez bir sığ kuytuya atıp kilit vurdun ya yüreğine demirden yıldırımlar düşürdün gönül çağıma… yığılıp kaldı umutlarım.. Senden kalan her harf derin bir yara Kalbimin haritasında… Bilmiyorsun oysa Yine gülsen ah bir gülsen Kuruyacak bütün gözyaşları ruhumun İstanbul edalım… |
ve gözlerinde koca bir “Sen…”
o körpe yüreğin
=======
Körpe yürekler acımasın.
Sevipte ayrılmasın .
Tebrikler şiir çok güzeldi ..