Oda
Odamı göz attım,
Yolda, Ne kadar dert, kaygı varsa İçeriye doluşmuş. Göze çarpan Dertlerin, kaygıların Şöyle bir kabasını alıp sineme çektim. Baktım orada da pot durdu; Attım bugünün ortasına... Bugünü, Geçmiş zamandan başlayıp Geleceğe doğru kıvrılan Evimin önüne serilen bir yol bildim. Penceremden bu yeni güne bakınca Dünden eser kalmamıştı. Attıklarım, Geçmiş zamanda uzaklaşırken Odamda, Anbean geleceğe kıvrılıyordum. Bir öksürük tuttu, Gözlerimi açamadım. Ah, şu yoldaki hummalı çalışmalar... Üstelik pencerem de kırık, Yine giren girdi odama, Mani olamadım. Bir an durdum, Sustum, Kalbimi bir dinginlik Bir hoşluk, Bir, bir huzur girdi; Gülümsedim. Odamdaki her bir nesneyi kabul ettim. Tuttum kaderimin ucundan Süpürebildiğim kadarını süpürdüm. Geriye kalanları yine kabulüm. |