Umudum Tükendi
UMUDUM TÜKENDİ
Devir deyişti, yaşamak güç oldu Helal süt emenler, kafayı buldu Dost diye bilinen, birden el oldu Umudum hayalim, tükendi bitti Menfaati varsa, selam verirler Gözü aç onların, her şeyi yerler Tanımazlar seni, çekip giderler Umudum hayalim, tükendi bitti Bu yalan dünyada, iyi olalım Yanlışla doğruyu, bizler bulalım Bu aç gözlülere, karşı duralım Umudum hayalim, tükendi bitti Sırtına yük vurur, asla hiç sormaz Hain olur onlar, sözünde durmaz Dediği olmasa, yüzüne gülmez Umudum hayalim, tükendi bitti Dostluk kolay kolay, elde edilmez Zalimle bir olup, yolda gidilmez Yalanı söylerler, doğruyu bilmez Umudum hayalim, tükendi bitti Bir gün olur, bizde dosta varırız Gelir o gün, dost elini buluruz Allah aşkına der, cömert oluruz Umudum hayalim, tükendi bitti Olur olmaz hayaller, kurmayalım Yalan yere, hiçbir söz vermeyelim Hain ile, yan yana gelmeyelim Umudum hayalim, tükendi bitti Felek aman verse, bizde güleriz Hayalleri harman eder, eleriz Hep birlikte, bir meçhule gideriz Umudum hayalim, tükendi bitti Midayetim der ki, kafa yoralım Tertemiz dostları, nasıl bulalım Gelin kötülere, örnek olalım Umudum hayalim, tükendi bitti (0667) Mart 2004 Şair Midayet Kara |