İNKİSAR
Gönül penceremdeki gülleri derme, kalsın
Hicran dolu yüreğim, belki biraz şenlenir Zifiri karanlıklar, sonsuz uykuya dalsın Yanmakta olan bağrım, belki az serinlenir Gam, kederle yoğrulmuş; ruhum, kemiğim, etim Hatıralar, beynimde sönmeyen bir volkandır İnkisâr mahzeninde, kaldı benliğim yetim Her anım bir kıyamet, her saniyem figandır |