EFKAR DÜMENCİSİ
Düşlerimi sakladım bir mavi yelkenliye
O mavi yelkenliyle dümen kırdım maziye Ellerinde karanfil bir kadın bekliyordu Gözlerinde yaş vardı gülerken ağlıyordu Yanakları acıdan çizgilerle doluydu Haykıracaktı ama gururdan susuyordu Beklediği sevgili benmiyim bilmiyordum Beklediği sevgili olmayı istiyordum Yelkenimi dolduran rüzgarlar diniverdi Düşlerim bu limana sessizce iniverdi Kaybetmiştim burada o güzelim maziyi Yitirmiştim burada o güzelim sevgiyi O kadın ve ben maziden muammayız Muamma çözülmeden bu düşten kopamayız O siyah saçlarına gözyaşım karışmıştı Artık biz bu dünyada hiç ayrı kalamayız Yanlız düş ve elem ile doldurup yelkenini Enginde bitap düştü hüznümün yelkenlisi Hangi limana artık yanaşırsa yanaşsın Bulamayacak inen bir efkar dümencisi Çünkü o kadın ve ben şimdi, bir başka alemdeyiz Kalktı artık maziden simsiyah düş perdesi |