GÜNDÜZÜN KARASIYDIinsan olmak başka bir şey di, her can taşıyan da insan değilmiş, tecrübenin tecrübesiydi, öyle içimden çağlaya çağlaya, sel oldum, aktım o seller, her damlasında, önce mırıl mırıl mırıldanarak , sonra bağrış, çığrış, bir su damlasında, boğum boğum boğuyor, neydi beni benden çalan, içimin içinde kara kara kuşlar, ne açıkta bir kapı, ne bir soluktu, düpedüz gündüzün karasıydı, bir mektupta kararan kuşlar… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |