Şavkla düşen karanlık
düşen şehrin ayaz gözyaşları
zifiri karanlık örtülü bütün sokaklara yalnız, şu sokağın başında bir kadın yutmaya, unutmuş gibi onu karanlık cinnet sokağından gürleyen fırtına karanlık korkuyor cılız şavk tan o kadar sessiz ki ve titrek gözyaşları kimsin diye sormak bile gelmiyor içimden cılız şavklı karanlığa dost bir siluet tanrıya doğru sabitlenmiş gözleri zifiri ayazın dallarından sarkan buz tüten duman eşliğinde hatırası boğazlıyor uykumu… |