ben Avrupada uzun süreli görev yaptım
oradaki gençlerimizi, biliyor,tanıyorum
yirmi yıl öncesini hatırlıyor,üzülüyorum
veliler toplantısı yapttığımı hatırlıyorum
bir velnin şu sözünü hiç unutamıyorum.

çocuklarımız evde Türkçe konuşmuyorlar
hep fransızca, hep fransızca konuşuyorlar
o güzel Ana dillerini,çok yazık, unutuyorlar
öğrencilere,anlattığımda,durumu anladılar
camide Türkçe dedimdi,önemini anlattmdı
Camide,öğrencilerim, türkçe konuşuyorlar
asaletlerin den,bu hale çook seviniyorlardı.

eminim şimdi o zamandan kötü vahimdir
acısı, o zaman Türk gibi,düşünmüyorlardı
daima fransız gibi düşünüp, duruyorlardı
onlar gibi düşünüp,Türk gibi söylüyorlardı
bu halleri,meramı anlataya mani oluyordu.

bu duruma şahit olduğum hal de,şöyleydi
mehmet,arkadaşına şu taşı kaldır diyordu
arkadaşı taşın etrafında dönüp duruyordu
maalesef taşın taş olduğunu bilemiyordu
daha acısı,bir öğrencim şöyle seslenmişti
arkadaşım şu dış kapıyı git de,kapat diyordu
arkadaşı kapıyı biliyor dış kapıyı bilmiyordu
eminim bugün gençlerimizin hali çok acıdır
eyvah gençler dilini kaybediyor,feryadımdır
korkarım,Dini,Vatanı,Devleti,unutturacaklar..

ABDULKERİM KAYA.EMEKLİ VAİZ.05.02.2022.ANKARA.